روز چهارشنبه We We We Blood: بررسی Assassination Nation
بررسی‌ها | 01/02/2019 | توسط زنا رولندز
آیا می‌توان دانست که چه کسی به این ایده دبیرستان رسیده است؟ منظور من این است که اگر چیزی وجود دارد که سینما و تلویزیون به ما آموخته است - و بدون سایه تردید همه این درست است ، چرا آنها باید به ما دروغ بگویند؟ - این است که دبیرستان یک آزمایش اجتماعی اسفناک و ناموفق است: راهروهای طولانی مجهز به کمد ، سالن‌های بزرگ آشفته ، اتاق‌های رختکن با طعم زورگویی ، کلاسهایی که به وضوح کم استفاده می‌شوند ، همه در بدترین حالت مملو از انبوهی از جوانان ، پر از هورمون و اعتماد به نفس ، عاری از خود کنترلی و احساس واقعیت ، و به طور متوسط هرگز بسیار شفاف. اما این چه ایده‌‌‌ای است؟ حتی یک کودک می‌فهمد که هیچ چیز خوبی نمی‌تواند از آن ناشی شود. و در واقع ، چه به معنای واقعی کلمه دهان جهنم باشد و چه کابوسی به رنگ پاستل که در آن شخصیت اصلی در آن مرده است ، هر فیلم نوجوان یا سریال نوجوان زیر آن می‌تواند وحشتناک باشد. و این حتی منحصر به فرد آمریگانی نیست ، که به نظر وحشتناک نمی‌رسد عزیزم؟ سریالی که در آن شروع به آواز خواندن Tommaso Paradiso می‌کنید تا از شخصی که مادرش درگذشت را ترغیب کنید و در آخر ماجراهای مهیج اسکوتر دامیانو را دنبال می‌کنید.
کاملا
واقعیت این است که ، نوجوانی ، اساساً ، گریه است (و صادقانه بگویم پیش از نوجوانی نیز ، اما همانطور که Big Mouth عاقلانه خاطرنشان کرده است ، بهتر است آن را به شکل کارتونی بیان کنید یا از آن غافل شوید ، زیرا هیچ کس ادعاهای پورنوگرافی کودکان را دوست ندارد). ) حقیقت این است که ژانر نوجوان ، در همه اشکال آن ، درک یا دست کم گرفتن آن بسیار آسان است ، و البته یکی از مخوف ترین افراد است که می‌تواند بارها و بارها متوسط تولید کند ، اما اغلب برای شاهکارهای کوچک ، فرقه فراموش نشدنی یا حتی فقط آزمایش‌های جسورانه دقیقاً به این دلیل که او همیشه سعی در جلب مخاطب جوان ، مرموز و دست نیافتنی دارد ، او اغلب شکل کلاهبرداری استیو بوسمی‌را با کلاه وارونه که مانند یک احمق صحبت می‌کند ، می‌سازد ، اما بار دیگر موفق می‌شود روی قطعه بماند ، از حال حاضر عکس بگیرد و سپس خود را در تخیل جمعی ثابت کنیم ، حتی اگر فقط به عنوان یک پدیده نسلی باشد.
همه چیز Assassination Nation با ظرافت و عدم احتیاط شخص پسری روی اسید است که نیمه برهنه و مسلح به یک تفنگ ساچمه‌‌‌ای ، با فریاد در اطراف مزارع می‌دود. LOOK ME LOOK AT ME SO REVELANT و کنترلی که نمی‌توانی باور کنی. شركتي در كپلاك شايسته M-SS KETA تمام موضوعاتي را كه قرار است با آنها روبرو شويم پيش بيني مي كند ، هر يك از آنها محرك احتمالي براي منفجر كردن هر جدول زماني اجتماعي ، از A of AbuseE تا W سلاح‌ها ، عبور از (اسپویلر ) ، RAPE (در تلاش) ، HOMOPHOBIA ، SEXISM ، MASCULINITY TOXIC و RACISM ، از جمله موارد دیگر. سپس نوار را عقب بزنید ، کمی‌صدا را کم کنید و سعی کنید از ابتدا شروع کنید.
Assassination Nation دومین ویژگی سام لوینسون ، پسری است که در اوایل سی سالگی از باری لوینسون (اگر از من سال کنید کارگردان کمی‌دست کم گرفته شده است ، گرچه باید پذیرفت که او گاهی خودش را در آن قرار می‌دهد). این فیلم در سالم ، ماساچوست تنظیم شده است و می‌گوید - فقط فکر کن! - شکار جادوگر رقم نخورد چهار قهرمان او هنوز گروه دیگری از نوجوانان خوش تیپ هستند که می‌توانند هماهنگ و در حرکت آهسته راه بروند ، وارثان بسیار شایسته هیترز ، جادوگران جوان ، دختران در بورلی هیلز ، منظور از دختران و بهار شکنانی هستند که قبل از آنها بودند ، و آماده به عنوان اگر می‌خواهید آن را به آنها بدهید فوراً نمادین شوند. مجری‌ها همه خوب و معتبر هستند ، از شخصیت اصلی داستان ، اودسا یانگ شروع می‌کنند (همین را نمی‌توان درباره بلا تورن الهی گفت ، که در یک نقش ثانویه ظاهر می‌شود ، پایان بسیار خوشمزه‌‌‌ای را رقم می‌زند و حتی اگر زندگی اش از بین نرود نمی‌داند چگونه بازی کند. ) مانند اکثر نوجوانان ، دختران اگر غرق در یکنواختی معمول ریاکارانه و دروغین استان آمریکا و در تنهایی اینستاگرامی‌خود نباشند ، کل روز کلوپ سعادت را ایجاد نمی‌کنند.
مثل اینکه
تا زمانی که بمب منفجر شود: کسی کامپیوترها و تلفن‌های همراه ساکنان مختلف شهر ، ابتدا مشهورترین شهروندان و سپس به تدریج مردم عادی را هک می‌کند ، با این کار چت ، عکس ، فیلم و تاریخچه سایت‌های پورنو را برای همه قابل دسترسی می‌کند و این شانزده شمع fluo به The Purge تبدیل می‌شود. اما نمی‌خواهم چیزهای زیادی بگویم ، زیرا Assassination Nation نقص‌های مختلفی دارد ، اما دارای شایستگی‌های انکارناپذیری است ، از جمله توانایی تغییر ناگهانی چندین بار ، و تبدیل شدن به یک فیلم متفاوت از آنچه در لحظه قبل بود. به عنوان مثال ، پس از شروع جیغ ، او تمام وقت را صرف ساختن پرتره‌‌‌ای از زندگی روزمره جوانان امروز می‌کند ... مطمئناً کنایه آمیز است ، اما همچنین (برای آنچه می‌دانم ، امروز دیگر جوان نیستند ... از یک بیت) کاملاً قابل قبول ، البته در بالای صفحه. در یک نقطه خاص به سمت دیستوپی خشن و سپس به سمت بهره برداری اغراق آمیز و مسخره تبدیل می‌شود. تقریباً هیچکدام